Powrót

Woda wysokozmineralizowana – wyniki badań naukowych potwierdzają właściwości

 

Woda wysokozmineralizowana – fakty o właściwościach  „pro- zdrowotnych” czy „chwyt marketingowy”? 

 

Czytamy komentarze naszych użytkowników publikowane w social mediach marki (facebook, instagram).

Wśród pytań, które nam zadano pojawiły się także te, które dotyczyły prawdziwości poniższych informacji:

 

1. Czy składniki mineralne takie jak magnez i wapń faktycznie łatwiej wchłaniają się z wody?

Odpowiadamy krótko: TAK. To jest fakt.

2. Czy mamy dowody naukowe na to, że składniki mineralne zawarte w wodzie wysokozmineralizowanej wnoszą coś dla zdrowia?

Odpowiadamy krótko: TAK. To jest fakt.

Ciekawym rodzajem potwierdzenia powyższych informacji są fragmenty prac poszczególnych autorów. Uważamy, że przytoczenie fragmentów treści ze źródeł – będzie dla Państwa wiarygodną informacją.

 

 

Udostępniamy fragment pracy zrealizowanej przez: 

MICHAŁ DROBNIK, TERESA LATOUR

 

” (…) Dla przykładu: magnez zawarty w wodzie do picia jest ok. 30-krotnie łatwiej wchłaniany w porównaniu z magnezem pochodzącym z żywności [18, 29]. Stąd też wielu autorów [26, 29, 35, 40] uważa, że istotnym źródłem magnezu jest woda pitna, szczególnie woda twarda. Skład jonowy wody używanej do gotowania produktów spożywczych może wpływać na ilość mikroelementów wprowadzonych z żywnością do organizmu zwiększając ich ilość lub też przeciwnie usuwając je z produktów przygotowanych do spożycia [38]. Istotną rolę odgrywają również procesy technologiczne przygotowania żywności [12]. Np. gotowanie żywności powoduje utratę od 30–75% magnezu, który wypłukiwany jest przez wodę najczęściej później nie wykorzystywaną do celów spożyw- czych [18].

Pogłębiający się w organizmie ludzi deficyt ważnych makro i mikroelementów spowodowany jest m.in.: ich niedostateczną podażą w pokarmach – wynikającą z uwarunkowań rolnych lub procesów technologicznych i przetwórczych żywności a także błędów żywieniowych, uzależnień różnego typu oraz stanami chorobowymi i działaniem leków. Aleksandrowicz i wsp. [2] oraz inni [25, 50, 61, 64, 76] stwierdzają, że w Polsce niedobór magnezu u ludzi wynosi 20-60% we wszystkich badanych przedziałach wiekowych, a szczególnie u dzieci. Deficyt magnezu jest najczęściej stwierdzanym zaburzeniem gospodarki wodno-elektrolitowej u człowieka [3, 67].

Przemianę magnezową należy zawsze rozpatrywać w powiązaniu z innymi pierwiastkami, takimi jak Ca, K, P [11, 17, 63] czy też Cu, Zn, Fe [7, 37].

Badania racji pokarmowych wskazują, że w niektórych grupach populacji polskiej podaż wapnia jest na ogół znacznie mniejsza od zalecanych w normach żywieniowych [15, 55, 59, 71, 72, 73, 74], a stopień realizacji normy dla wapnia wynosi około 60–70% [61, 63, 76]. Jak wynika z badań przeprowadzonych na ludziach [42, 60] i szczurach [10] wzrastające spożycie fosforu wraz z żywnością obniżało wchłanianie wapnia i magnezu. Jest to wynikiem tworzenia trudno przyswajalnych połączeń wapniowo-magnezowo-fosforanowych w przewodzie pokarmowym. W celu zapobiegania niedoborom składników mineralnych stosuje się uzupełnienie ich spożycia preparatami farmaceutycznymi lub suplementacją produktów spożywczych w określone składniki mineralne. (…)” 

 

 

Podsumujmy powyższe informacje prostą grafiką:

cechini muszyna

 

2. Aleksandrowicz J., Radomska K., Graczyk A., Konarski J.:Badania zawartości magnezu i wap- nia w populacji polskiej na podstawie analizy włosów. Biul. Magnezol.,1991, 1, 2, 23–25.

 

3. Aleksandrowicz J., Skotnicki A.B.: Rozpoznanie i leczenie stanów chorobowych wywołanych

zaburzeniami metabolizmu magnezu. Świat Med., 1991, 37, 7–14.

 

7. Argiratos V., Samman S.: The effect of calcium carbonate and calcium citrate on the

absorption of zinc in healthy female subjects. Eur. J Clin. Nutr., 1994, 48, 198–204.

 

11. Briscoe A.M., Ragan C.: Effect of magnesium of calcium metabolism in man. Am. J. Clin.

Nutr., 1966, 19, 296–299.

 

12. Brzozowska A.: Procesy technologiczne a biodostępność składników mineralnych z pro-

duktów spożywczych. Przem. Spoż., 1996, 50, 10–21.

 

15. Czapska D., Ostrowska L., Karczewski J.: Zawartość wybranych biopierwiastków w całodzien-

nej racji pokarmowej studentów Akademii Medycznej w Białymstoku. Roczn. PZH, 2000, 51, 4, 353–359.

 

17. Drybańska-Kalita A.: Wpływ różnych sposobów suplementacji magnezem na stan zdrowia dzieci specjalnej troski. Praca doktorska 1992, PAM Szczecin.

 

18. Durlach J.: Magnez w praktyce klinicznej. PZWL, wyd.I, Warszawa, 1991.

 

25. Kierst W.: Nauka o żywieniu zdrowego i chorego człowieka. PZWL, wyd.IV, Warszawa, 1989.

 

26. Kłosiewicz-Latoszek L.: Niedobór magnezu a choroby serca. Żyw. Człow. Metab. 1993, 20,

374–379.

 

29. Krzewicki J.: Magnez w organizmie człowieka. Pol. Tyg. Lek., 1989, 30–31, 732–735.

 

35. Marcinkowska-Suchowierska E.: Metabolizm magnezu w zdrowiu i chorobie. Zaburzenia

homeostazy magnezowej – Cz. I i II. Postępy Nauk Medycznych, 1991, IV, 86–89 i 90–95.

 

37. Marzec Z.: Ocena pobrania Cu, Zn, Fe, Mg i ich reakcji z innymi parametrami racji

pokarmowych osób dorosłych. Biul. Magnezol., 1999, 4, 371-375.

 

38. Masironi R.: The health importance of trace elements in water .Tribune de CEBE-DEAN,

1978, 31, 363–372.

 

40. Matraszek-Skonieczna G., Olędzka R.: Rola magnezu w żywieniu. Żyw. Człow. Metab., 1981,

8, 35–42.

 

50. Pasternak K., Floriańczyk B.: Środowisko życia a poziom magnezu. Biul. Magnezol., 1994, 4,

5, 21–23.

 

55. Richardson D.P.: Food fortyfication. Proc.Nutr.Soc., 1990, 49, 39–43.

 

59. Rudziński J., Walasek L., Kula Z., Rybacki C.: Suplementacja magnezem chorych z chorobami przewodu pokarmowego. Biul. Magnezol., 1997, 2, 1, 1–8.

 

63. Skorkowska-Zieleniewska J.: Badania etiologiczne niedoborów wybranych składników w or- ganizmie człowieka. Przegl. Lek., 1978, 35, 4–5, 536–538.

 

64. Skorkowska-Zieleniewska J.: Biochemiczna ocena stanu odżywiania mineralnego.Wapń i magnez. Przegl. Ped., 1987, 17, 95–103.

 

67. Skotnicki A.B., Balana-Nowak A.: Potrzeba kontroli stężenia magnezu w rutynowej diagnostyce klinicznej. Badanie i diagnoza, 1995, 1, 33–37.

 

71. Szajkowski Z., Gertig H., Duda G.: Ocena laboratoryjnie odtwarzanych racji pokarmowych młodzieży szkół ponadpodstawowych z rejonu Wielkopolski. Bromat. Chem. Toksykol., 1992, 25, 297–306.

 

72. Szponar L., Mieleszko T.: Żywienie całodzienne kobiet pracujących fizycznie w dużych zakładach pracy. Roczn. PZH., 1987, 38, 6–14.

 

73. Szponar L., Mieleszko T., Rucińska E.: Sposób żywienia kobiet w Polsce w latach 1975–85. Roczn. PZH, 1988, 39, 272–279.

 

74. Szponar L., Turlejska H.: Mleko i jego przetwory w żywieniu różnych grup ludności. Żyw. Człow. Metab., 1995, 22, 361–370.

 

76. Trzebska J., Rutkowska U., Iwanow K.: Laboratoryjna ocena wartości odżywczej przeciętnych całodziennych racji pokarmowych wybranych grup ludności w Polsce. Cz. III. Zawartość wapnia, fosforu, magnezu, żelaza i potasu. Roczn. PZH, 1985, XXXVI, 1, 35–41.